De veertigdagentijd biedt u veertig dagen de tijd om… Veertig dagen als ruimte die de kerk de gelovige aanreikt. Ruimte voor herbezinning rond lijden, sterven en opstanding van de Man van Nazareth. Gelukkig hebben we nog evenveel tijd als in de middeleeuwen. Het is niet de natuur, niet ons planetaire systeem, dat ons voortjaagt. Verstilling is ook nu een kans die we mogen pakken. Maar wat gebeurt er dan, als we verstillen?

Zullen we het eens uitproberen? Daarvoor neem ik u graag mee naar de Veluwe. Naar buiten?’ zegt u. ‘Weet je wel hoe laat het is?’ Ja, ik weet hoe laat het is. Het is de hoogste tijd om wat tot rust te komen.

We rijden stapvoets in een smalle boslaan. Het bos is donker, soms iets lichter. De mens hoort hier bij de zeldzame verschijningen. Wat een stilte. Na enkele kilometers komen we op een paadje terecht. Het daalt af. Voor ons ligt een bouwwerk, meer lang dan hoog. Het ziet er uit als een omgekeerde boot. Het is de schaapskooi. Als we uitstappen horen we vrolijke hoge sopraanstemmetjes en counter-tenors. Ik neem u mee naar binnen, waar dat geluid vandaan komt. En wat zien we? Lammetjes. Lammetjes bij hun moeder. Sommigen drinken en duwen stevig tegen de uier. Andere lammetjes liggen te slapen bovenop moeders rug. Nog anderen slapen juist niet en rennen in groepsverband door de stal. U ruikt een kruidige geur. Dat komt van het voer. U ruikt ook iets zoetigs. Dat klopt. Het is de typische geur van heideschapen. Ruikt het hier dan niet naar mest? Nee, de mest van deze beminde struikvreters is geurloos en je mag gerust tussen ze in zitten, op de grond. Niets vies aan! Je hoort dat de westenwind waait. Ooit geweten hoe mooi de stem van de wind kan zijn? Onder de dakpannen beweegt het spinrag. Dat wevende spinnen ons helpen om de wind waar te nemen…wel eens bij stilgestaan?

Lammeren staan symbool voor argeloosheid. Spontaan en blij huppelen ze straks over het veld. Onze veertig dagen vallen samen met allerlei nieuw leven. Sta er maar bij stil. Kijk, hoor, ruik en wordt dankbaar. Dankbaar worden? In deze periode staan we toch speciaal stil bij onze zonden? Mag ik u dan nog iets anders van mijn levensreis vertellen? Want naast vreugde uit bos en veld, ontvang ik tegenwoordig vitaliteit uit het evangelie. Ik geloof graag dat Jezus zijn weg wilde gaan, niet om ons te beschuldigen. Zijn einddoel was herstel. Herstel van onze waardigheid. Hij zet opnieuw een grote handtekening onder ons bestaan. Bij deze boodschap sta ik graag veertig dagen stil. Straks wordt ons een nieuwe volle beker aangereikt, vol zoete rode feestwijn. We mogen samen die beker heffen: ‘Op het leven” en ‘le chajim’!

Sjoerd Stellingwerf
oud-schaapherder en schrijver
Het levensverhaal van Sjoerd staat ook opgetekend in de glossy Stil.